مسجد حضرت آیت الله شفیعی اهواز

بسم الله الرحمن الرحیم
از زبان فرودگاه اهواز، که مدتی ست شب های متفاوتی را به خود می بیند:

خسته ام از تلاوت تکرار
خسته از روزمرگی هایم
مرگ خود را به چشم می بینم
در حـیـاتـم همـیشـه تنـهـایـم
*
حسرت چند لحظه آرامش
ازهمان ابتداست در دل من
از هیاهـو نمـی شود خالی
خلوت دور دست منزل من
*
خیل جمعیتی که می آید
با من غم زده نمی خندد
فکر و ذکر تمامشان سفر است
هیچ کس دل به من نمی بندد
*
من ولی از مسافرت محروم
مانده ام کنج شهر در زندان
ناگـزیرم از اینـکه بنشـینم
به تماشای رفت وآمدشان
*
چند وقتی ست حال و روز دلم
گوییا کاملا عوض شده است
از نـگـاه مـسـافـران خـوانـدم
دید آنها به من عوض شده است
*
چند وقتی ست باصفا شده ام،
گرچه جانم رسیده بود به لب
در خودم شور دیگری دارم
مـثـلـا سـاعت ده دیـشـب
*
آمـد از دور یـک هـواپــیــمـا
آمد ازدور وروی باند نشست
تـا کـه درهـاش بـاز شـد نـاگـاه
در گلو بغض های خفته شکست
*
اشـک های مسـافـران می گفت:
طاقتش از قفس سرآمد و رست
مـیــهـمــانـی کــه آمــده از راه
یک شهید مدافع حرم است ...

دی ماه ۹۴