مسجد حضرت آیت الله شفیعی اهواز

خوشامد عرض می کنم به همه‌ی برادران و خواهران عزیز؛ یکایک حاضران محترم بخصوص به خانواده‌های شهدای عزیزمان و امیدوارم که ان‌شاءالله دستاورد بزرگ و ارزشمند ارتش جمهوری اسلامی ایران در طول سال های متمادی همواره تاج افتخاری بر سر این مجموعه‌ی مؤمن و صبور و زحمتکش بوده باشد. روز ارتش را هم تبریک عرض می کنم به همه‌ی حضّار محترم و به همه‌ی آحاد ارتش جمهوری اسلامی ایران و به خانواده‌های محترمشان؛ و از اجتماع امروز شما در اینجا هم قدردانی و تشکّر می کنم؛ همچنین از این سرود خوبی که هم شعر آن و هم اجرای آن متفاوت بود و بسیار خوب بود، تشکّر می کنم.
بدون شک یکی از برجسته‌ترین و مفیدترین اقدامات و ابتکارات امام بزرگوار، اعلام «روز ارتش» بود.(1) اگر یک نگاهی بکنیم به انگیزه‌هایی که آن روز در سطح کشور و نسبت به همه‌ی زوایای کشور در ذهن دشمنان ایران و انقلاب وجود داشت، می فهمیم که اعلان یک روز به عنوان روز ارتش کار بزرگی بود، کار مفیدی بود، کار ضروری و لازمی بود. بعضی از شما جوان ها یادتان نیست آن روزها را، بعضی هم اصلاً در آن ایّام در دنیا نبودید؛ انگیزه‌ی بسیار قوی و خطرناکی وجود داشت حتّی از درون خود ارتش برای نابود کردن ارتش ایران؛ تلاش می کردند؛ برای این کار، منطق و فلسفه ارائه می کردند. در داخل خود ارتش عناصری وجود داشتند که به‌عنوان ارتش مکتبی و ارتش توحیدی، می خواستند ارتش را از بین ببرند و نابود کنند؛ چنین انگیزه‌هایی وجود داشت، امام در مقابل این انگیزه‌ها ایستاد؛ امام تشخیص دادند که ارتش باید با قوّت و قدرت بماند و نقش ایفا کند و عوارضی را که توانسته بود در دوران طاغوت، ارتش را از مردم جدا بکند، بایستی زائل کرد؛ و زائل کردند. ارتش به‌عنوان یک مجموعه‌ی انقلابی و نه فقط انقلابیِ به زبان و ادّعا، بلکه انقلابیِ در عمل، در عرصه‌ها باقی ماند، در وسط میدان باقی ماند و نقش ایفا کرد.
قبل از دفاع هشت‌ساله که بر ما تحمیل شد هم حوادثی بود، لکن در دوران دفاع هشت‌ساله همه‌ی حقایق آشکار شد. در عرصه‌های مختلف - که مکرّر در این جلسه و در جلسات دیگر اشاره‌ای کرده‌ام به خاطرات آن‌روزها و آنچه در عرصه‌های جنگ و میدان جنگ‌ [اتّفاق افتاد]، بخصوص در اوایل شروع جنگ در سال 59 از نزدیک، و بعدها در سالهای بعد که بنده رئیس‌جمهور بودم و به وسط میدان نمی رفتم از گزارش ها و در جلسات تصمیم‌گیری - شاهد بودیم که ارتش چه کرد. این روز را باید گرامی داشت؛ این خاطره را باید حفظ کرد و معنای بیست‌و‌نهم فروردین را باید درست فهمید. بیست‌و‌نهم فروردین یعنی ارتش متعلّق است به ایران، به انقلاب، به مردم؛ و در خدمت هدفهای مردم و در خدمت هدفهای انقلاب ایستاده است؛ همان‌طور که الان این جوانهای عزیزمان در سرود خواندند، ارتش به پای انقلاب ایستاد. این معنای بیست‌و‌نهم فروردین است. این از جمله‌ی کارهای بزرگ بود و آثار ماندگاری داشت؛ بعد از این هم آثار بیشتری خواهد داشت. و ان‌شاءالله شما جوان ها در این فضا، در این محیط، با این جهت‌گیری رشد می کنید و ان‌شاءالله برای کشورتان افتخار خواهید آفرید.
یکی از خصوصیّات ارتش جمهوری اسلامی ایران، بصیرت انقلابی و دینی است. پایبندی دینی است، تعهّد دینی است. این خیلی حرف بزرگی است. معنای تعهّد دینی این است که ارتش به همه‌ی موازینی که اسلام برای نیروهای مسلّح و برای فعّالیّت های نظامی مقرّر کرده است، پایبند است. ارتش های دنیا آن‌وقتی که در یک عرصه‌ای احساس پیروزی می کنند، مهارگسیخته وارد میدان می شوند، کارهایی از آنها سر می زند که شرم‌آور است و نمونه‌هایش را در جاهای مختلف دیده‌ایم. این مال آن‌وقتی است که احساس پیروزی می کنند - که به صغیر و کبیر رحم نمی کنند - آن‌وقتی هم که احساس خطر می کنند، باز به نوعی دیگر دست به کارهایی می زنند و اقداماتی می کنند که از نظر شرع مقدّس اسلام جرم است و از نظر قوانین بین‌المللی هم امروز جرم است. البتّه قدرتمندان، نه به قوانین بین‌المللی اعتنا می کنند، نه به قوانین انسانی اعتنا می کنند؛ سلاح های ممنوعه را به‌کار می برند و غیر نظامیان را هدف قرار می دهند که در جنگ هایی که آمریکا مستقیم یا غیر مستقیم در آنها وارد بود، از این جنایت ها بِه وفور اتّفاق افتاد. این وضع ارتش های دنیا است.
ارتش جمهوری اسلامی ایران و نیروهای نظامی وابسته‌ی به جمهوری اسلامی، پایبند به تعهّدات اسلامی‌اند؛ نه در پیروزی طغیان می کنند، نه در هنگام خطر دست به کارهای ممنوع و ابزارهای ممنوع می زنند. مدّت های طولانی شهرهای  ما - چه شهرهای مرزی و چه بعداً حتّی تهران و اصفهان و بسیاری از شهرهای دیگر - زیر تهاجم وحشیانه و کور موشک های صدّامی قرار داشت؛ در محلّات مختلف همین شهر تهران، موشک های صدّامی می‌آمد؛ موشک هایی که به‌وسیله‌ی کشورهای اروپایی تجهیز شده بود و فروخته شده بود، به‌وسیله‌ی آمریکایی‌ها هدایت می شد؛ اهداف به آنها نشان داده می شد؛ اهداف نظامی با عکس‌برداری‌های هوایی در اختیار دشمن قرار می گرفت، این موشک ها می‌آمدند به شهرهای ما می خوردند و مردم بی‌دفاع را، مردم غیر نظامی را تارومار می کردند؛ خانه‌ها را ویران می کردند. ما بعد از گذشت مدّتی توانایی پیدا کردیم که مقابله‌ی‌به‌مثل کنیم؛ ما هم توانستیم موشک به دست بیاوریم، ما هم توانستیم مقابله‌به‌مثل کنیم؛ می توانستیم شهرهایی را که در بُرد موشک ما بود - که از جمله‌اش خود بغداد بود - بزنیم؛ امام به ما گفتند که اگر خواستید به یک نقطه‌ی غیر نظامی - غیر پادگان و امثال این ها - بزنید، حتماً باید قبلاً به‌وسیله‌ی رادیو اعلام بکنید که ما می خواهیم فلان‌جا را بزنیم تا مردم کنار بروند. شما ملاحظه کنید؛ یک چنین تقیّداتی در دنیا معمول نیست.
نیروهای مسلّح بسیاری از کشورها - یا تا آنجایی که می‌شناسیم تقریباً همه‌ی کشورها - این تقیّدات را ندارند؛ امروز نمونه‌اش را شما در یمن ملاحظه می کنید؛ چندی قبل در فلسطین دیدید؛ در غزّه دیدید؛ در لبنان دیدید؛ در نقاط دیگر مشاهده کردید؛ این ملاحظات را نمی کنند، امّا نیروی مسلّح متعبّد به قوانین اسلامی، این رعایت ها را می کند. ما اگر گفتیم - که گفته‌ایم - که از سلاح هسته‌ای استفاده نمی کنیم، به‌خاطر همین تقیّدات است، به‌خاطر همین پایبندی به تعبّد اسلامی و مقرّرات اسلامی و قوانین اسلامی است. این یکی از برترین خصوصیّات نیروهای مسلّح جمهوری اسلامی است.
 امروز دشمنان ما، جمهوری اسلامی را متّهم می کنند به دخالت در اینجا و آنجا، که این خلاف واقع است؛ چنین چیزی وجود ندارد؛ ما در هیچ‌جا دخالت نمی کنیم. ما در آنجایی که مورد تهاجم قرار بگیریم البتّه دفاع می کنیم، دفاع جانانه، امّا دخالت نمی کنیم. ما از کسانی و عواملی که به مردم بی‌دفاع حمله می کنند، به غیر نظامی‌ها حمله می کنند، کودکان را نابود می کنند، زنان را به قتل می رسانند، خانه‌ها را خراب می کنند، متنفّریم، اعلام بیزاری می کنیم، اعلام برائت می کنیم؛ این ها از اسلام چیزی نفهمیده‌اند، از وجدان انسانی هم چیزی نفهمیده‌اند. خصوصیّت نیروهای مسلّح ما این است که به مبانی اسلام و قوانین الهی که در همه‌جا قانون الهی رایج است - حتّی در جنگ، یا در صلح - پایبند است. این یکی از خصوصیّات نیروهای مسلّح ما است. علّت اینکه امروز ارتش ما، سپاه ما، نیروهای مسلّح ما در بین مردم محبوبیّت دارند هم همین است: مردم می‌بینند این ها مثل خودشان فکر می کنند، مثل خودشان عمل می کنند، اعتقاداتی مشابه اعتقادات خودشان دارند، برای همان چیزهایی دل می سوزانند که مردم دل می سوزانند؛ این، ارتباط بین مردم و نیروهای مسلّح را افزایش می دهد. این یک خصوصیّت است.
یک خصوصیّت دیگری که باید نیروهای مسلّح ما به آن توجّه داشته باشند، خوشبختانه توجّه هم کرده‌اند و این کاملاً آشکار است، مسئله‌ی عمل به آیه‌ی شریفه‌ی «وَ اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ وَ مِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ بِه‌ عَدُوَّ اللهِ وَ عَدُوَّکُم»(2) است. معنای این آیه این است که غافلگیر نشوید؛ معنایش این است که اگر چنانچه دشمنی به شما حمله کرد، شما بر اثر کمبود امکانات، کمبود سلاح و مهمّات، کمبود آمادگی، خسارت تحمّل نکنید، که خسارت شما خسارت ملّت است، خسارت شما خسارت اسلام است. لذا عرض کردم پیشرفت هایی که تا امروز نیروهای مسلّح ما در این زمینه داشته‌اند نمونه است. یعنی در سطح کشور با اینکه خوشبختانه کشور ما از لحاظ پیشرفت های علمی و فنّاوری یک سطح قابل قبول و برجسته‌ای در دنیا دارد، امّا در بین مجموعه‌ی پیشرفت ها، پیشرفت های تسلیحاتی و پیشرفت های نظامی ما جزو برترین‌ها است. آن مقداری که ما در طول این سال ها توانسته‌ایم تجهیزات و امکانات کشور را پیش ببریم، در این فاصله‌ی زمانی، در این مقطع زمانی، با این فشارها، با این تحریم، با این کمبود منابع، یک کار بسیار فوق‌العاده است؛ بسیار فوق‌العاده است.
خوشبختانه نیروهای مسلّح در بخشهای مختلف، خودشان یا بالمباشره یا با برنامه‌ریزی و با استفاده‌ی از دستگاه‌های علمی و فنّاوری توانسته‌اند کارهای بزرگی بکنند و این کار باید ادامه پیدا کند. آنچه من تأکید می کنم این است که پیشرفت های کشور در زمینه‌های تسلیحاتی و در زمینه‌های آمادگی‌های رزمی باید همچنان طریق پیشرفت را ادامه بدهد؛ دشمنان ما این را نمی خواهند. امروز یکی از ابزارهای فشار تبلیغاتی بر جمهوری اسلامی همین مسئله است - مسئله‌ی موشک ها، مسئله‌ی پهپادها، مسئله‌ی امکانات نظامی و همین چیزهایی که با هنر جوانان ما در داخل کشور بدون کمک گرفتن از این و آن به‌وجود آمده است - می خواهند این نباشد، می خواهند این را متوقّف کنند. منطق صحیح عُقلایی با پشتوانه‌ی آیه‌ی قرآن به ما می گوید این راه را باید دنبال بکنید.
طرف مقابل با وقاحت تمام ما را تهدید نظامی می کند؛ با وقاحت، مرتّب تهدید نظامی می کند؛ چند وقتی بود ساکت بودند، باز چند روز قبل از این یکی از آنها دهن باز کرد و راجع به گزینه‌های روی میز و گزینه‌ی نظامی بنا کرد حرف زدن. خب این لاف را می زنند، این غلط زیادی را می کنند، آن‌وقت می گویند جمهوری اسلامی قدرت دفاع را از خود سلب کند؛ این حرفی که آنها می زنند ابلهانه نیست؟ حتّی اگر ما را این‌جور صریحاً هم تهدید نمی کردند، لازم بود به حکم «وَاَعِدُّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ و مِن رِباطِ الخَیل»،(3) ما به فکر باشیم؛ حتّی اگر تهدید هم نمی کردند باید ما این مراقبت را می کردیم، این آمادگی‌ها را افزایش می دادیم؛ حالا که صریحاً هم دارند تهدید می کنند. از آن‌طرف تهدید می کند، از آن‌طرف می گوید شما نباید موشک بسازید، نباید چنین کنید؛ نباید چنان کنید، مدام دستورات بدون پشتوانه و ابلهانه در فضای تبلیغاتی یا در قرارهای بین‌المللی صادر می کنند. نخیر، جمهوری اسلامی اوّلاً ثابت کرده است و نشان داده است که در دفاع از خود کاملاً مقتدرانه و در نهایت اقتدار عمل می کند؛ همه‌ی ملّت مثل یک مشت مستحکم گِرد هم می‌آیند و در مقابل متجاوز، در مقابل متعرّض، در مقابل مهاجمِ غیر منطقی می‌ایستند؛ در دفاع، ملّت ما یکپارچگی کامل دارد و هیچ‌چیز دیگری تأثیر نمی گذارد؛ این یک. و جمهوری اسلامی خود را آماده نگه می دارد و آمادگی خود را حفظ می کند؛ این هم نکته‌ی دوّم.
 همه‌ی دستگاه‌های جمهوری اسلامی - از وزارت دفاع تا سازمان های ارتش و سپاه و دیگر دستگاه‌های مختلف - باید این را به‌عنوان یک دستورالعمل بشناسند و آمادگی‌ها را روزبه‌روز افزایش بدهند؛ هم در زمینه‌ی تسلیحات، هم در زمینه‌ی سازماندهی‌ها، هم در زمینه‌ی آن چیزی که در نیروهای مسلّح بیشترین تأثیر را دارد یعنی آمادگی روحی و روحیّه. خوشبختانه در کشور ما، نیروهای ما، جوان های ما، مردان دلاور ما، در این زمینه هیچ چیزی کم ندارند، هیچ کم ندارند؛ از لحاظ روحیّه خوشبختانه هیچ احساس کمبود نمی کنیم. همان چیزی که هدف انقلاب بود، همان چیزی که هدف بیست‌ونهم فروردین بود، همان چیزی که هدف تشکیل سپاه پاسداران بود که امام بزرگوار اینها را تدبیر کردند، تحقّق پیدا کرده است: روحیّه‌ها بالا و آمادگی‌ها بسیار! همین حالا جوان های زیادی که نه انقلاب را دیدند، نه امام را دیدند، نه روزهای جنگ را درک کردند، نه خاطره‌ای از آن روزها دارند و جوان امروز هستند، از داخل ارتش به بنده از طرق مختلف پیغام می دهند که آماده‌ی فداکاری‌اند. خلبان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی یک‌جور پیغام می دهد، خلبان هوانیروز یک‌جور پیغام می دهد، عنصر وابسته‌ی به نیروی دریایی یا نیروی زمینی یک‌جور پیغام می دهد؛ آمادگی دارند. این روحیّه‌ی بالا را هر ارتشی که داشته باشد، هر سازمان مسلّحی که داشته باشد، مسلّماً در برخوردها، در امتحانات، در ابتلائات پیش خواهد رفت؛ با همین روحیّه باید پیش بروید. بنابراین حفظ بصیرت، حفظ جهت‌گیری صحیح، آمادگی‌های لازم، روحیّه‌ی خوب و افزایش روزافزون تجهیزات و امکانات و آمادگی‌های رزمی یکی از کارهای اساسی‌ای است که نیروهای مسلّح بایستی داشته باشند.
جمهوری اسلامی برای هیچ کشوری تهدید نیست؛ ما برای همسایه‌های خودمان هم هیچ‌وقت تهدید نبودیم، چه برسد به جاهای دوردست؛ این را تاریخِ نزدیک ما به‌طور واضح نشان می دهد. حتّی آن‌وقتی که برخی از همسایه‌های ما برخوردهایی کردند که شایسته‌ی همسایگی نبود، ما از خودمان خویشتن‌داری نشان دادیم. جمهوری اسلامی به هیچ کشوری تعرّض نمی کند و نخواهد کرد. حالا افسانه‌ی جعلی مسئله‌ی هسته‌ای و سلاح هسته‌ای را آمریکایی‌ها و پشت‌سرش اروپایی‌ها و بعضی بادمجان‌دورِقاب‌چین‌های دیگر عَلَم کردند که بگویند جمهوری اسلامی مایه‌ی تهدید است؛ نه، مایه‌ی تهدید، خود آمریکا است. امروز بزرگ‌ترین مایه‌ی تهدید در دنیا رژیم آمریکا است که بدون هیچ مهاری، بدون هیچ پایبندیِ وجدانی و دینی‌ای، در هر کجایی که لازم بداند دخالت های بی‌وجه می کند و دخالت های ناامن‌کننده از او سر می زند؛ آمریکا دنیا را ناامن کرده است. در این منطقه‌ی ما، ناامن‌کننده، رژیم صهیونیستی است که سگ زنجیری آمریکا است؛ این ها هستند که دنیا را ناامن کرده‌اند. جمهوری اسلامی دنیا را ناامن نمی کند، منطقه را هم ناامن نمی کند، حتّی محیط همسایگان را هم ناامن نمی کند، حتّی در موارد زیادی بدرفتاری‌های برخی از همسایگان را هم با بزرگواری تحمّل می کند. ناامنی از ناحیه‌ی قدرت های بی‌مهاری است که همه‌جا را تصرّف می کنند. امروز این حوادث گریه‌آور در یمن جاری است و آمریکایی‌ها از ظالم حمایت می کنند، غربی‌ها از ظالم حمایت می کنند؛ ناامنی از ناحیه‌ی آنها است، این ها هستند که کشورها را ناامن می کنند، این ها هستند که محیط زندگی را برای انسان ها ناامن می کنند؛ ناامنی مال آنها است. جمهوری اسلامی - هم برای خود، هم برای دیگران - امنیّت را بزرگ‌ترین نعمت الهی می داند و برای حفظ امنیّت خود می‌ایستد و دفاع می کند؛ این همیشه باید آویزه‌ی گوش مسئولان نیروهای مسلّح باشد: حفظ امنیّت کشور، حفظ امنیّت مرزها، حفظ امنیّت عمومیِ زندگی مردم، چیزهایی است که به‌عهده‌ی مسئولانی است که در این زمینه فعّالند.
از خداوند متعال می خواهیم که روزبه‌روز توفیقات نیروهای مسلّح را افزایش بدهد و به شما جوان ها ان‌شاءالله توفیق بدهد و بتوانید نقش ایفا کنید. نقش هم فقط جنگیدن نیست، آمادگی ایجاد کردن، پیشرفت ایجاد کردن و سازندگی درونیِ شخصی و سازندگی تشکیلاتی و سازمانی و مانند اینها، جزو کارهای بزرگ است؛ البتّه یک روز هم اگر درگیری رخ بدهد، حضور در عرصه‌های نبرد هم جزو آمادگی‌ها و جزو امتحان ها و مانند این ها است. امیدواریم که ان‌شاءالله خداوند در همه‌ی زمینه‌ها به شما توفیق بدهد.
1) ر.ک: صحیفه‌ی امام، ج 7، ص 20؛ پیام به ملّت ایران و اعلام روز ارتش (1358/1/26)
2) سوره‌ی انفال، بخشی از آیه‌ی 60؛ «و هرچه در توان دارید از نیرو و اسبهای آماده بسیج کنید، تا با این [تدارکات‌] دشمن خدا و دشمن خودتان ... را بترسانید...»
3) همان‌