امام علی بن الحسین علیه السلام، مشهور به زین العابدین و سجّاد، چهارمین امام شیعه است که بنا به قول مشهور در پنجم شعبان سال 38 هجری قمری دیده به جهان گشود و در سال 94 یا 95 هجری قمری به شهادت رسیدند.
دکتر سید جعفر شهیدی راجع به القاب امام چهارم علیه السلام می نویسد: بیش تر کسانی که این لقب ها (سجاد، زین العابدین و...) را به او (امام چهارم) داده اند نه شیعه بودند و نه او را امام و منصوب از جانب خدا می دانستند. امّا نمی توانستند آنچه را در او می بینند نادیده بگیرند.[1]
برای آَشنایی با ویژگی های اخلاقی آن حضرت، در این بخش گوشه ای از فضایل بی شمارش را ذکر می نمائیم:
1- عبادت و بندگی: امام زین العابدین علیه السلام در میدان عبادت و بندگی نسبت به خداوند یکتا، گوی سبقت را از همگان ربود، تا آن جا که همه معترفند که او آقا و زینت عبادت کنندگان بود. آن قدر به پیشگاه خداوند پیشانی بر خاک سایید که همۀ مواضع سجده اش پینه بست و به همین خاطر آن بزرگوار را ذوالثفنات (دارای پیشانی پینه بسته) نامیدند.[2]
2- کمک به محرومان و مستمندان: از امام باقر علیه السلام نقل شده که امام سجاد علیه السلام شبانه، نان بر پشت مبارکش گذاشته و در تاریکی شب برای فقرا می برد و می فرمود: صدقه در تاریکی شب، آتش غضب خداوند را خاموش می کند.[3]
حضرت آنقدر انبان های غذا را بر پشت خود حمل کرده بود که بعد از شهادت، هنگام غسل آن بزرگوار، آثار کبود بر پشت ایشان نمایان بود.[4] پس از شهادت حضرت معلوم شد که صد خانوار در شهر مدینه از انفاق و صدقات آن حضرت زندگی می کرده اند.[5]
3- مقام علمی: شافعی در عبارتی امام سجاد علیه السلام را فقیه ترین مردم مدینه می دانسته است.[6]
از وصایای امام سجاد علیه السلام به امام باقر علیه السلام:
پسرم ! با پنج کس دوستی مکن و سخن مگو و هم سفر مباش:
1- دروغ گو، که دور را به تو نزدیک و نزدیک را از تو دور می سازد.
2- فاسق، چون تو را به لقمه ای یا کم تر از لقمه ای می فروشد.
3- بخیل، که بدان چه از مال او سخت نیازمندی، از تو دریغ می کند.
4- احمق، چه او می خواهد به تو سود برساند، در حالی که زیان می رساند.
5- کسی که قطع رحم کند، که او را در سه جای کتاب خدا لعنت شده یافتم.[7]
مبادا به گناهی که می کنی شادمان شوی که شادمانی به گناه، بدتر از ارتکاب آن است.[8]
خداوند عیدی ما را در روز ولادت با سعادت امام سجاد علیه السلام عمل به احادیث نورانی آن حضرت قرار دهد و این عید را بر همۀ مسلمانان مبارک گرداند.
[1] زندگانی علی بن الحسین علیه السلام، ص8.
[2] نقش امام سجاد در رهبری شیعه، ص44.
[3] مختصر تاریخ دمشق، ج17، ص238.
[4] حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء ج3، ص135.
[5] همان، ج3، ص136.
[6] شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج15، ص274.
[7] تحف العقول، ص319.
[8] کشف الغمة، ص306.
- ۹۴/۰۳/۰۳
- ۲۳۱۹ بیننده|
- ۲۵۰۶ نمایش|
- |
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.