مسجد حضرت آیت الله شفیعی اهواز

حجت‌الاسلام والمسلمین سید محسن شفیعی، رئیس دفتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خوزستان شب گذشته نهم اردیبهشت در مسجد حضرت صاحب‌الزمان(عج) اهواز سالروز ولادت امام حسین(علیه السلام) را گرامیداشت و گفت: ماه شعبان سراسر فیض و نورانیت و برکت است، ماه پیامبر اعظم(ص) است، ماه معنویت و رحمت است. در این ظرف بابرکت و معنویت، حوادث بزرگ و وقایع نورانی هم اتفاق افتاده است کهi یکی از آنها میلاد حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) است.

وی اظهار کرد: سال تولد حضرت بنابر آنچه مشهور است، سال سوم بعد از هجرت و شهادتشان در روز عاشورا سال ۶۱ اتفاق افتاد. مجموعه عمر شریف عمر امام حسین(علیه السلام) تقریباً ۵۷ سال است. از این ۵۷ ساله یک دوره‌ای از حیات ایشان تا سال ۱۱ هجرت در زمان زندگی مبارک جد امجدشان حضرت پیامبر(ص) است. یک دوره از عمر ایشان در طول دوران امامت پدر بزرگوارشان است که از سال ۱۱ تا ۴۰ هجری است. یک دوره دیگر از زندگی حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) در دوران امامت برادر بزرگوارشان است که حدود یک دهه از سال ۴۰ تا سال ۵۰ و حدود یک دهه هم دوره امامت خود حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) است.

حجت الاسلام و المسلمین شفیعی گفت: صرف‌نظر از دوران ده ساله امامت حضرت ابی‌عبدالله(علیه السلام)، زندگی و مشی و منش امام حسین(علیه السلام) در دوره امامت حضرت مجتبی(علیه السلام) و در دوره امامت امیرالمؤمنین(علیه السلام) و در دوره پیامبری حضرت خاتم(ص) هر کدام خود یک فصل مبارکی است؛ یعنی ابی‌عبدالله(علیه السلام) به جز یک دوره امامت خود، در بقیه عمر هم امام‌گونه زندگی کردند. امام حسین(علیه السلام) در دوران امام مجتبی(علیه السلام) امام نیست؛ اما منش و رفتارش امام‌گونه است. در حوادث سیاسی نگاه‌ها را به حضرت مجتبی(علیه السلام) توجه می‌دهد. عَلَم دست حضرت مجتبی(علیه السلام) است؛ امامت در وجود مبارک حضرت مجتبی(علیه السلام) مجتمع است و در دوره امامت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، توجه‌شان به امامت امیرالمؤمنین است. 

امام جماعت مسجد حضرت صاحب‌الزمان(عج) ادامه داد: برای روشن‌تر شدن این موضوع چند مسئله اجتماعی باید بیان شود؛ امروز اصطلاحی هست به عنوان آقازاده‌ها. این اصطلاح می‌تواند معنای مثبت داشته باشد و می‌شود هم فهم بدی از آن بشود. معنای مثبتش این است که کسی فرزند یک بزرگی باشد و منش او هم بزرگی باشد. این چیز خوبی است. امام حسین(علیه السلام) آقازاده امیرالمؤمنین(علیه السلام) است. این خیلی خوب است. معنای بدی که از این اصطلاح به ذهن متبادر می‌شود این است که کسی به صرف اینکه فرزند یک بزرگی است، امتیازطلب، فرصت‌طلب، سودجو و یک عنصر مضری در جامعه باشد؛ یعنی از موقعیت پدر خود که در جامعه مقبول و موجه است؛ استفاده‌هایی بکند که شایسته و سزاوار او نیست؛ چون فرزند فلانی است این امتیاز به او داده می‌شود. که این منفی و مردود است و این واژه در فضای جامعه ما به واسطه غفلت‌ها و لغزش‌های این تیپ افراد از چشم افتاده است.

امام حسین(علیه السلام) در دوره امامت پدر بزرگوارش، برای امیرالمؤمنین(علیه السلام) یک سرباز وفادار و فداکار است

رئیس دفتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خوزستان افزود: اما یک جایی انسان در یک آقازاده‌ای، آقایی را می‌بیند، این خیلی خوب است. امام حسین(علیه السلام) آقازاده‌ای است که خود مستقلاً بزرگ است. لذا امام حسین(علیه السلام) در دوره امامت پدر بزرگوارش، برای امیرالمؤمنین(علیه السلام) یک سرباز وفادار و فداکار است؛ یعنی در جنگ در رکاب امیرالمؤمنین(علیه السلام)، گاهی امام حسین(علیه السلام) در یک نقطه‌ای از نوک حمله سپاه پدرش علی(علیه السلام) قرار می‌گیرد که حضرت علی(علیه السلام) کسانی را می‌فرستد که به امام حسین(علیه السلام) بگویند: از این جلوتر نرود؛ او نسل پیغمبر(ص) و نسل امامت است؛ معنایی مثل اینکه «حسین(علیه السلام) امانتی است در دست من»؛ نکته‌اش این است که آقازاده امیرالمؤمنین(علیه السلام) به اعتبار پدر پشت جبهه نیست؛ در قرارگاه مستقر نیست، در سنگر امن صیانت شده‌ای نیست؛ در خط مقدم جبهه است؛ لذا زندگی امام حسین(علیه السلام) همه‌اش درخشان و نورانی است؛ نه فقط دوره امامت سیدالشهدا(علیه السلام).

وی به بیان مثالی از این روش در دوره معاصر پرداخت و گفت: امام عظیم‌الشأن ما(ره) مادامی که عَلَم در دست مرحوم آیت‌الله بروجردی بود؛ هر مراجعه‌ای را به ایشان ارجاع می‌داد و در نجف در دوره‌ای که امام حضور داشت، امام به آیت‌الله حکیم ارجاع می‌داد و تا وقتی آیت‌الله بروجردی زنده بود امام روی منبر تدریس ننشست. عده‌ای در دوره امامت امام مجتبی(علیه السلام) پس از پذیرش قطعنامه‌ای که امام حسن(علیه السلام) به مصلحت اسلام انجام داد، پیش امام حسین(علیه السلام) آمدند، گفتند: ما احساس کردیم تو شجاع‌تر از برادرت هستی. ما امروز آدم شجاع می‌خواهیم و می‌خواهیم در خدمت شما باشیم. امام حسین(علیه السلام) فرمود: عَلَم دست برادرم است. امام محتبی(علیه السلام) سبط اکبر است و بر من هم امامت دارد.

زندگی سید الشهدا(علیه السلام) یا امامانه است یا امام‌گونه

حجت الاسلام والمسلمین شفیعی با بیان اینکه زندگی حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) سراسر نورانی و مبارک است است، توضیح داد: زندگی سیدالشهدا(علیه السلام) یا امامانه است یا امام‌گونه. ادب اجتماعی حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)، روابط فردی حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)، روابط اجتماعی حضرت همه‌اش درس است. درست است که عظمت شهادت ابی‌عبدالله(علیه السلام) و قیام نورانی امام حسین(علیه السلام) این قدر تابناک است که همه جهات زندگی ایشان را زیر اشعه خود برده است؛ ولی علم امام حسین(علیه السلام)، شاگرد‌پروری امام حسین(علیه السلام)، درس‌های اخلاق امام حسین(علیه السلام) را باید جدا بررسی کنیم.

امیرالمؤمنین(علیه السلام) به اخلاق، انصاف، وفا، صداقت مقطعی نگاه نمی‌کند

امام جماعت مسجد حضرت صاحب‌الزمان(عج) با تصریح به اینکه امروز حلقه مفقوده و نقطه فراموش شده زندگی ما اخلاق است و ما داریم از همین نقطه خسارت می‌پردازیم، گفت: چرا از هم دوریم؟ چرا در بیان مواضع و دیدگاه‌ها و مطالب در موافقت‌ها و مخالفت‌ها بر مسیر اخلاق اسلامی حرکت نمی‌کنیم؟ اخلاق در زندگی امیرالمؤمنین(علیه السلام) یک اصل غیرقابل عدول است؛ چه در هنگام پیروزی، چه هنگام شکست، چه در هنگامی که خلیفه است و چه زمانی که خلیفه نیست؛ چه در زمانی که مردم دور او هستند، چه زمانی که نیستند. معلوم می‌شود حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) بر یک مسیر روشن و صراط مستقیمی حرکت می‌کنند. امیرالمؤمنین(علیه السلام) به اخلاق، انصاف، وفا، صداقت مقطعی نگاه نمی‌کند که هر وقت به درد خورد، هر وقت لازم باشد، آدم خوبی باشد، خوب باشد و هر وقت لازم نیست، نباشد. «اتقوا الله» یعنی همیشه خداوند را حاضر ببینیم. این یک قاعده است.

وی ادامه داد: در حرکت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) از مدینه به مکه و به سمت کوفه و حرکت به کربلا، برای امام حسین(علیه السلام) امکان داشت که سران دشمن را با قتل و ترور و کمین از بین ببرد اما این اجازه را به خود نداد. اخلاق در زندگی امام حسین(علیه السلام) یک محور است. بزرگی در امام حسین(علیه السلام)، در امام حسن(علیه السلام)، در حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در این خانواده همیشه دیده می‌شود.

همه گرفتاری‌ها از نفسانیت است

رئیس دفتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خوزستان تصریح کرد: در هر جایی که کار به «من» برگشت و محور «من» شدم، آن نقطه نقطه‌ای است که خداوند متعال آنجا نیست. جای نفس من است؛ قانون اگر به نفع من بود، قانون خوبی است، شورای نگهبان اگر مرا تأیید کرد شورای خوبی است اگر مرا تأیید نکرد محل سؤال می‌شود. این نفسانیت است، منیت است. هر جا نفسانیات آمد این مسائل هست؛ اما اگر انسان مبنا را بر شرع و قانون گذاشت(این مسائل رخ نمی‌دهد). همه گرفتاری‌ها از اینجاست. اما وقتی منیت نبود، شما امیرالمؤمنین(علیه السلام) را در طول زندگی می‌بینید از ابتدا تا انتها روی یک مسیر مشخص حرکت می‌کند. در دوران خود ما، امام(ره) در پیروزی، در شکست، در دوره رهبری در دوره تبعید بر یک مسیر مشخص حرکت می‌کند. اینها درس‌های بزرگی هستند. 

ما امروز در حوزه ارتباط فرزندان با والدین خیلی باید از این بهتر باشیم

حجت الاسلام والمسلمین شفیعی به بیان سیره امام حسین(علیه السلام) در ارتباطات ایشان پرداخت و گفت: روابط امام حسین(علیه السلام) با مادر، با امیرالمؤمنین(علیه السلام) را ببینید. ما امروز در حوزه ارتباط فرزندان با والدین خیلی باید از این بهتر باشیم. امام حسین(علیه السلام) در هنگامی که به اذن پدر برای وداع با مادر نزد ایشان حضور پیدا می‌کنند، صورت خود را به کف پای مادر نزدیک می‌کند، صرف‌نظر از جنبه‌های احساسی و عاطفی، این یک درس است، مقام مادر را به ما یاد می‌دهد و به ما می‌رساند که اگر شما کف پای مادر را روی صورتت بگذاری کار اشتباهی نکرده‌ای، می‌توانی بگویی به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) تأسی کرده‌ای. نسبت به حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، نوع گفتار و رفتار امام حسن(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) را نسبت به پدرشان ببینید. با کمال عظمت، با کمال بزرگی و تکریم. هم اداء حق پدر می‌کنند، هم اداء شأن امام می‌کنند. اینها برای ما درس است. نسبت به پدران و مادرانمان، نسبت به امام امت.

وی ادمه داد: رهبری امت، مقام نیابت از امام عصر(عج) است و همیشه حجت است. کلام رهبر آن روز که تأیید بکند حجت است و آن‌گاه که تذکر بدهد و ملامت بکند هم حجت است. انسان باید قاعده و مبنا داشته باشد؛ روی اصول حرکت کند، در غیر این صورت به تعبیر قرآن یک روز این طرف است یک روز آن طرف است.

امام حسین(علیه السلام) در همه جای زندگی ما حاضر است

امام جماعت مسجد حضرت صاحب‌الزمان(عج) گفت: عملکرد امام را در دفاع از عقیده ببینید. امتحان امام حسین(علیه السلام) در کربلا یک امتحان نبود. خیلی اتفاق بزرگ و شرایط دشواری بوده است. اما شما تزلزل را در موقعیت امام حسین(علیه السلام) نمی‌بینید. چون راه را به درستی انتخاب کرده است؛ باید هزینه آن را هم بپردازد. همین درس ما در سال‌های دفاع مقدس انجام دادیم. اگر تأسی به امام حسین(علیه السلام) نبود ما در روز اول جنگ باید کل آنچه را داشتیم واگذار می‌کردیم. ما امروزه وقتی نگاه می‌کنیم می‌بینیم امام حسین(علیه السلام) در همه جای زندگی ما حاضر است. این سخن فراتر از جنبه تأثیر روحی و عواطف ما نسبت به امام حسین(علیه السلام) است؛ امام حسین(علیه السلام) در همه جای زندگی ما حاضر است. چرا شیعه سرش بالا است؟ چرا تن به ظلم نمی‌دهد؟ چرا دنیا در برابر پیروان اهل‌بیت(علیهم السلام) مجبور است تسلیم و خاضع باشد؟ دلیلش این است که از امام حسین(علیه السلام) یاد گرفتیم. شجاعت را از امام حسین(علیه السلام) یاد گرفتیم. آزادگی را از امام حسین(علیه السلام) یاد گرفتیم. امام حسین(علیه السلام) در «متن» زندگی ما است. این معنای همان سخنی است که فرمود: «ان‌الحسین مصباح‌الهدی و سفینةالنجاة».

دنیای بی‌امام حسین(علیه السلام) یعنی تسلیم شدن؛ خوار و خفیف شدن

رئیس دفتر استانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خوزستان افزود: شما فکر ‌کنید، دنیای بدون امام حسین(علیه السلام) را تصور کنید. دنیای بی‌امام حسین(علیه السلام) یعنی تسلیم شدن، زیر پا رفتن، له شدن، خوار و خفیف شدن. اما این دنیای با امام حسین(علیه السلام) است که یک معنای دیگری دارد؛ این دنیای با امام حسین(علیه السلام) که در لبنان این جوان‌ها در برابر اسرائیل می‌ایستند. این دنیای با امام حسین(علیه السلام) است که در یمن مردم در برابر یک جبهه گسترده زورگویی و تعدی می‌ایستند. این دنیای با امام حسین(علیه السلام) که هر جایی کسی عربده‌کشی کند، عده‌ای در برابرش می‌ایستند. دنیایی که امام حسین(علیه السلام) را دارد ترس در آن معنا ندارد. آزادی مدیون امام حسین(علیه السلام) است و جامعه‌ای که امام حسین را دارد باید به خود ببالد، باید سرش را بالا بگیرد. 

چرا دشمن در طلیعه محرم احساس خطر مضاعف می‌کند؟

حجت الاسلام و المسلمین شفیعی با بیان اینکه امام حسین(علیه السلام) افتخار انسانیت است؛ نه تنها شیعه، گفت: شما می‌بینید چه در دوره مبارزه ملت ایران با شاه و چه امروز در مبارزه حزب‌الله با صهیونیسم و در مبارزه مردم یمن با آمریکا و ایادی امریکا، طلیعه محرم که آشکار شد، دشمن به لرزه می‌افتد، اعلام وضعیت فوق‌العاده می‌کنند، محرم که فصل مظلومیت و شهادت امام حسین(علیه السلام) است؛ اما چه اتفاقی می‌افتد که دشمن در طلیعه محرم احساس خطر مضاعف می‌کند؟ چون آن دم مسیحایی و روح شجاعت امام حسین(علیه السلام) مجدداً موج جدیدی ایجاد می‌کند و آزادگان را به پایداری و آزادگی دعوت می‌کند. خوشحالیم که همه در ولادت امام حسین(علیه السلام) هستیم و شادمانیم و هم در شهادت امام حسین(علیه السلام) سوگوار آن حضرتیم. این معنایش این است که زندگی ما با امام حسین(علیه السلام) گره خورده است.