مسجد حضرت آیت الله شفیعی اهواز

حجت‌الاسلام آیت عادلی‌نژاد، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، امروز پنجشنبه ۲۷ مرداد در مراسم رونمایی از دو کتاب «عباد الرحمن» و «رهپویان و رهجویان» اثر آیت‌الله شفیعی گفت: با انقلاب اسلامی یک اتفاق خیلی بزرگ در جامعه دینی ما افتاد. اتفاق بزرگی که ملت ما تجربه کرد این بود که دین محل رجوع مردم در ساحت‌‌های مختلف زندگی‌شان شد. جوانان پرسش‌های خود را از منظر دین دنبال می‌کردند و به تبع این رجوع اجتماعی به دین، نقش عالمان و فرهیختگان پررنگ تر از گذشته شد.

وی ادامه داد: اگر در حوزه فرهنگ و اقتصاد سؤالی مطرح بود، جامعه انتظار پاسخ دینی به این سوال را داشت. اگر در نسبت بین سیاست و قدرت و اخلاق سوالی مطرح می‌شد، جامعه انتظار پاسخی از منظر دین داشت. رجوع اجتماعی به دین برای عالمان دینی یک فرصت بود که در جهت نشر و تبیین و گسترش معارف دینی از آن استفاده کنند.

عادلی‌نژاد با بیان اینکه فرصت انقلاب اسلامی، فرصت بی بدیل تاریخی برای عالمان به وجود آورد، تصریح کرد: انقلاب اسلامی در عین اینکه فرصت بود، با هجمه‌های گسترده‌ای نیز مواجه شد. به صحنه آمدن دین نظریاتی که در قرن بیستم با عنوان پایان عصر دینداری مطرح بود را به چالش کشید. طبیعتا در همه حوزه‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ... دین با فشارهای متعددی مواجه شد، نقش عالمان دینی پررنگ‌تر از گذشته خود را نشان داد. مهم‌ترین دغدغه یک عالم دینی در مواجهه با این چالش‌ها پاسداری از دین است. دینی که به صحنه آمد و اعجاز اجتماعی ایجاد کرد، صحنه‌هایی را در تاریخ متجلی ساخت که پیش از آن مثل و مانندی نداشت و این وظیفه عالمان را بیش از گذشته کرد.

مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: پرداختن به اخلاق و مهذب شدن و مهذب کردن جامعه همیشه در صدر رسالت عالمان دینی بوده است. با انقلاب اسلامی، اخلاق در جامعه رنگ و بوی بیشتری گرفت؛ نسبت عالمان با مسأله اخلاق و نسبت صاحبان قدرت با اخلاق بیش از گذشته مورد نیاز بود. کتاب «عباد الرحمن» بر اساس رسالت تاریخی عالمان شیعه در مهذب کردن اخلاق بود و ضرورت اخلاقی زندگی کردن را دوباره یادآوری کرد.

وی ادامه داد: کتاب «رهپویان و رهجویان» نیز در پاسخ به یک دغدغه مهم در خوزستان شکل گرفته و می‌تواند سرآغاز یک پروژه تحقیقاتی در خوزستان باشد. شاید خوزستان ما در تاریخ‌نویسی معاصر فقیر باشد. ما نیازمند یک مرجع درباره تاریخ معاصر خوزستان در بخش‌های مختلف چه پیش از انقلاب و چه بعد از آن هستیم. ما از این فقدان رنج می‌بریم؛ خصوصا در حوزه تاریخ روحانیت معاصر اهواز که نسل جدید روحانیت کمتر با آنها آشنا شده است و این کتاب پاسخی به این دغدغه فرهنگی است. این کتاب یک شروع راه است و علاقه‌مندان باید این اثر را اساس قرار دهند و در این زمینه کار کنند.