مسجد حضرت آیت الله شفیعی اهواز

در یکی از سال ها که به حج تمتع مشرف شده بودم روزی قبل از ظهر در صف جماعت مسجد النبی در مدینه طیبه نشسته و مانند دیگر نمازگزاران به انتظار اذان ظهر و شرکت در نماز جماعت بودم. در کنار من شخصی نشسته و هر کدام به کار خود مشغول بودیم.

این شخص در فرصتی که دست داد رو به من کرده و با لحنی آرام و چهره ای متبسم با زبان عربی به من گفت: «من شیخ محمّد، امام جماعت یکی از مساجد شهر انتاب در کشور ترکیه هستم.» سپس گفت: شما ایرانی هستی؟

من هم به عربی گفتم: آری

گفت: ... آیا پیامبر اسلام به شما گفته است برای حسین اشک بریزید و عزاداری کنید و بر سینه و سرتان بزنید؟ آیا پیامبر به شما فرموده: نوحوا علی موتاکم. بر مردگان خود نوحه سرایی کنید؟

گفتم: آیا شما امر و نهی و دستور العمل پیامبر اسلام را حجت می دانید؟

گفت: آری. کاملاً

گفتم: در کتب تاریخ و حدیث آمده که چون در جنگ اُحد حدود هفتاد نفر از مسلمانان به شهادت رسیدند و یکی از آنان حضرت حمزه عموی پیامبر بود، پس از جنگ شیون و گریه و سر و صدا از خانه های شهداء برپا بود جز منزل حمزه که کسی نداشت.

پیامبر اکرم فرمود: اما عمی حمزه فلابواکی له. آیا عمویم حمزه گریه کننده ندارد. از همان وقت خانواده های شهداء انصار هر روز صبحگاهان نخست به منزل حمزه می رفتند و بر او عزاداری می کردند و سپس به منازل خود رفته و به گریه و سوگواری می پرداختند. (1) آیا این عمل و این سخن از رسول مکرم اسلام (که نه تنها نهی نفرمود بلکه ترغیب و تشویق هم نمود) دلیل بر جواز عزاداری و سوگواری بر اموات و شهداء نیست؟ و برای ما حجیت ندارد؟

گفت: شاید این عمل پیامبر اسلام نسخ شده باشد.

گفتم: هیچ گاه کلمه شاید ارزش علمی ندارد و چیزی به دست نمی دهد زیرا دست کم یک کلمه شاید بر ضد آن وجود دارد، شاید نسخ نشده باشد. لذا هر چیزی که ثابت شد تا دلیل قاطع و محکم بر ضد آن و نسخ آن ارائه نشود بر اعتبار و حجیت باقی خواهند بود. لهذا اگر دلیل قطعی بر نسخ عملی پیامبر دارید ارائه کنید.

پاسخ: سکوت و نداشتن جواب

گفتم: ثانیاً: در کتـب تاریخ و حدیث آمده کـه هنگام ولادت حسین ملائکة الله از آسمان نازل شده و پیامبر را تهنیت گفتند به ولادت حسین و تسلیت به شهادت او و پیامبر پذیرای تهنیت و تسلیت آنان بود. (2) چنانکه در اوّلین سالگرد ولادت (3) او و نیز در دومین سالگرد به مناسبت پایان شیرخوارگی حسین نیز حضرت رسول مراسم سوگواری بر شهادت حسین را پیشاپیش برگزار می کرد. (4) و هم در موارد متعدد دیگر چه در خانه همسران خود و چه در جاهای دیگر (5) و (6)

آیا این همه موارد و شواهد دلیل صحت عمل شیعه نسبت به حسین بن علی نیست یا اینها همه کفر است؟

گفتم: ثالثاً: اگر شما شخصیت بزرگ و عالیقدری داشته باشید که قیامی کرده باشد و بر ضد ظلم و ستم برخاسته و تحول و انقلابی دینی، فرهنگی، سیاسی و غیره در جامعه خود ایجاد کرده باشد و پس از درگذشت او شما همه ساله مراسمی به یاد بود او بر پا کنید و عظمت قیام، افکار و انقلاب او را بازگو نموده، در شخصیت وی تجلیل و تقدیر نمایید تا اهداف و افکار او در جامعه برقرار بماند و مردم اعصار و امصار از آنها بهره برند و همیشه در حال قیام و تحول باشند آیا این کفر است، آیا این بد است؟

گفت: خیر!

گفتم: ما در جلسات و مراسم حسینی همین راه و روش را انجام می دهیم تا عظمت قیام حسین در دل ها و افکار بماند و مردم از تعلیمات و ارشادات وی استفاده کنند و بهره ببرند و همیشه متحرک و متحول علیه ظلم بوده باشند. آیا این بد است، این خلاف شرع است؟

گفت: خیر، اینها خوب است … 

برگرفته از کتاب مذاکرات و مناظرات، جلد اوّل، صص 14 – 18

مؤلف: حضرت آیت الله سید علی شفیعی

(1) شهداء الاسلام فی عصر الرساله ص 120 به نقل از الطبقات الکبری ج 3 ص 17 و 18 و ج 2 ص 44 و الاستیعاب فی معرفة الاصحاب در حاشیه الاصابه خ معرفة الصحابه ج 1 ص 275 ، ذخایر العقبی ص 183 و سیره ابن هشام ج 3 ص 104 ، شرح نهج البلاغه ج 15 ص 42 ، الکامل فی التاریخ ج 2 ص 113 ، مجمع الزواید ج 6 ص 120 و در السیرة الحلبیه ج 2 ص 246 از ابن مسعود نقل کرده که در مورد هیچ گریه ای پیامبر اکرم را گریان تر از وقت حضور بر جنازه حمزه ندیدیم ....

(2) سیرتنا و سنتنا از علامه امینی ص 35 به نقل از مقتل الحسین خوارزمی ج 1 ص87 و 88

(3) همان، ص 38 به نقل از المستدرک الصحیح حاکم نیشابوری ج 3 ص 176 و 179

(4) همان، ص 46 به نقل از مقتل الحسین ج 1 ص 163

(5) همان، ص 43 به نقل از الفصول المهمه ص 154 ، صواعق المحرقه ص 115 ، الخصایص الکبری ج 2 ص 152 ، کنز العمّال ج 2 ص 223

(6) همان، (ذکر 21 مورد دیگر) از مواردی که پیامبر اکرم یا علی بر حسین اقامه ماتم و سوگواری نموده اند.